Μικρή Πατρίδα Μεγάλη Αγάπη: ΣΟΦΙΚΟ

ΣΤΟ ΑΡΑΧΝΑΙΟ ΜΕΣΩ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

Η πρόσβαση στο όμορφο Αραχναίο μέσω Σοφικού και Αγγελοκάστρου είναι πολύ εύκολη και η διαδρομή ευχάριστη και ενδιαφέρουσα.
Μετά την Κόρινθο, τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και την Αλμυρή, στρίβει κανείς δεξιά προς το Ρυτό και το Σοφικό, δύο ήσυχα χωριά ανάμεσα σε πευκοσκέπαστες βουνοπλαγιές. Ωραία σπίτια, με αυλές πνιγμένες στα λουλούδια.

Μετά το όμορφο Σοφικό με τα περιποιημένα σπίτια ανηφορίζουμε προς το Αγγελόκαστρο μέσα από πευκόφυτες πλαγιές.

Στον αγροτικό δρόμο Αγγελοκάστρου-Αραχναίου σίγουρα θα αντικρίσει κανείς εικόνες κοπαδιών να βόσκουν στις πλαγιές κοντά στον δρόμο ή θα αντηχήσουν στα αυτιά του τα βελάσματα και τα κουδούνια των αφανών κοπαδιών στις γύρω ρεματιές.

Ακολουθεί το πιο ορεινό Αγγελόκαστρο, με φυσιογνωμίες πολύ όμοιες με του Χελιού, μέσα σε ένα ορεινό τοπίο που μοιάζει πάρα πολύ στου χωριού μας.

Φεύγοντας από Αγγελόκαστρο ...δυο δρόμους έχει η ζωή!

Και πώς θα γινόταν αλλιώς αφού μοιραζόμαστε τον βόρειο κορμό του Αραχναίου, την Τραπεζώνα; Γυμνά βουνά, γεμάτα πατουλιές, με κανένα δέντρο να υψώνεται πού και πού μοναχικό, μέχρι τα Φράκια και την Αγία Παρασκευή, που, λόγω των πολλών νερών, ήταν εύφορη κοιλάδα και όπου συναντάει κανείς λίγο περισσότερα δέντρα.

Ένα ενυπωσιακό πολύκορμο πουρνάρι σαν πελώριος φρουρός υποδέχεται τον επισκέπτη καθώς εισέρχεται στην περιοχή Φράκια.

Πανέμορφα μωβ αγριολούλουδα εποχής διανθίζουν το κόκκινο χώμα του τοπίου.

Ένα περήφανο μοναχικό δέντρο σπάει τη γύμνια του τοπίου.

Αρχίζουν να προβάλλουν στο βάθος αριστερά οι νότιες πανύψηλες κορυφές του όρους Αραχναίου.

Η βλάστηση χαμηλή και θαμνώδης στην αρχή του καλοκαιριού.

Από αυτήν την οπτική γωνία φαίνεται αναπτυγμένο ολόκληρο το αιολικό πάρκο Αραχναίου.

Χιλιάδες μικρές ροζ ομπρελίτσες γέρνουν στις άκρες του δρόμου και μας υποδέχονται!

Με τα χωριά αυτά, μας ενώνουν πολλά, αφού κάποτε ανήκαμε και διοικητικά στον ίδιο Νομό Αργολιδοκορινθίας.

Μας ενώνει η γνωστή ή ανεξερεύνητη ακόμα ιστορία, από την μυκηναϊκή εποχή και την εγκατάσταση αρβανιτών, μέχρι την πρόσφατη ιστορία με την Επανάσταση του 1821, την δράση των ληστών και τα πάθη των πολέμων του 20ού αιώνα.

Μας ενώνουν πολλοί μικτοί γάμοι, κοπέλες Χελιώτισσες που παντρεύτηκαν εκεί κι έκαναν οικογένειες, ή κοπέλες από το Αγγελόκαστρο που πήραν Χελιώτες και μπορεί να κατοικούν αλλού, όπως στη Δήμαινα κ.λ.π.

Μας ενώνουν οι ίδιες οικονομικές δραστηριότητες και αγωνίες.

Μας ενώνουν κοινά τραγούδια και παραδόσεις, κοινός τρόπος ζωής και λαϊκός πολιτισμός, όπως οι ομορφοκεντημένες γκούνες που παραγγέλναμε στις Σοφικίτισσες κεντήστρες.